Desculpe que non me levante, senhora

Benvid@s amig@s a un blog que adopta unha óptica transgresora dende un pasotismo que non é tal.

Da medida das cousas

Ti dís: Galicia é ben pequena. Eu dígoche: Galicia é un mundo.
Do grandor do teu esprito depende de todo.

Si o teu pesar é fondo, a túa terra, pra tí, non terá cabo, nela estará o mundo.
Si o teu pensar se detén na codia das cousas, non digas tampuco: Galicia é ben pequena; és tí, que endexamáis poderás concebir nada grande.

sábado, 29 de janeiro de 2011

Alfabeto grego "Cunqueiriano"

Coñezo unha rapaza, unha que estudou comigo, que tiña que preparar un exame de grego. Despois de estar varios días aprendéndose o alfabeto, a víspera do exa á noite, decidiu darlle un último repaso: "alfa, beta, gamma, delta, ípsilon". Pero ao dicir esta última letra, escoitou un pequeno barullo:
"Ei ti, ese non é o teu lugar, é o meu!", berrou enfadada a Epsilon. "Non", respóndelle a Ípsilon, "eu non quero ir ao final, gústame este novo posto!"

A miña amiga trabucárase nunha letra e non podía crer o que escoitara. Decidiu volver empezar: "alfa, beta, gamma, delta, épsilon, dseta, zeta..."
"Perdoa querida compañeira, pero moito me temo que eu vou antes ca ti", esta vez a que falaba era a Eta. "Como?" sorprendérase a Zeta. Tras mirar a que ía diante, comprobou que era certo "Oh, poiz ten voztede razón, pídolle dizculpaz", e volveu ao seu sitio.

A rapaza, con esta intervención tamén se dera conta de que situara antes a Zeta que a Eta. Algo estranada, volveu a comenzar: "alfa, beta, gamma, delta, épsilon, dseta, esta, zeta, kappa, lambda..."

"Tsh, tsh!!", A miña amiga levantou a cabeza para ver que a chamaba, pero non había ninguén "Si, tú, es tí a quien llamo", Ela volveu levantar a cabeza, estaba soa no cuarto, e ao mirar outra vez para o libro, viu a Iota que lle falaba: "Sabías que ya es la cuarta vez que me saltas? Me estoy empezando a cansar".
A rapaza, xa algo asustada, non estaba moi segura de se contestar ou non, pero a letra tiña razón: non lembraba mencionar a iota dende había moito tempo. "Oups, pois perdoa, pero non me dei conta"
"Vale, esta vez pasa, ¡pero que no se vuelva a repetir!"

A miña vella compañeira, xa cansa, e non moi segura de que aínda estivese esperta, levantouse da cadeira e meteuse na cama, pensando que, quizais, se mañán as letras volveran protestar en voz baixa, poderíanlle axudar no exame; todas menos a Iota.

Nenhum comentário:

Postar um comentário