Desculpe que non me levante, senhora

Benvid@s amig@s a un blog que adopta unha óptica transgresora dende un pasotismo que non é tal.

Da medida das cousas

Ti dís: Galicia é ben pequena. Eu dígoche: Galicia é un mundo.
Do grandor do teu esprito depende de todo.

Si o teu pesar é fondo, a túa terra, pra tí, non terá cabo, nela estará o mundo.
Si o teu pensar se detén na codia das cousas, non digas tampuco: Galicia é ben pequena; és tí, que endexamáis poderás concebir nada grande.

sexta-feira, 13 de agosto de 2010

Comme te po' capì chi te vò bene
si tu le parle 'mmiezzo americano?
Quando se fa l 'ammore sotto 'a luna
come te vene 'capa e di:"I love you!?"

Quen non se sumou aínda ao fenómeno do verán? Paparamericano!!!
Un grande éxito que ninguén deixou de bailar este ano, personaxes famosos están dentro desta ola iniciada por Tonterías las Justas

Incluso o pequeno e inigualable Pocoyó atrévese a bailalo co seu grande amigo o Pato Amarelo:



Que baile!!! Que forma de mover os pés, que forma de mover as cadeiras, que toquiños tan sutís no seu cuíño..... (non lle estará facendo competencia ao admirable Sin Chan??) So lle faltaba tirarse ao chan e facer a Gamba (nisto Shin Chan prefería facer a miñoca: "dame a merena que morro de pena, dame a merena que morro de fame")

Non o pensedes máis e unídevos á masa que xa está a bailar esta sublime coreografía de Pocoyó (alias: Jesusito de mi vida, que eres niño pocoyó), unha nova fórmula para coñecer ao teu ligue, sen deixar atrás os clásicos: "e tí, como sáchalas patacas?", "e cantas vacas tes?"
SORTE!!

terça-feira, 10 de agosto de 2010

Chiste do "tan que"

A quen non lle gusta que cando un ou unha está triste ou deprimido alguén lle conte algunha historia?
Iso sí, procura que o narrador non sexa Patricio Estrella. A súa historia do percebe é sublime, pero non apta para os depresivos:


Iso si, serviríalle ao meu profesor de latín para explicar as oracións comparativas, os denominados chistes de "tan que": Era un percebe tan feo tan feo tan feo que todo el mundo se murió"

Digno de Patricio Estrella, experto en oracións comparativas en latín..... lástima que a Bob Esponja non lle servira para alegrar o seu día.

domingo, 1 de agosto de 2010

A Función 7

No momento no que escoitou esas palabras, a súa mente viñeron todas esas persoas marabillosas que tanto a apoiaron mentras el representaba o seu papel. O recordo daquelas rapazas encantadoras que a visitaban, que a coidaban e mimaban e aturaban os seus berros e bágoas de madrugada. Tamén floreceu o recordo dese rapaz encantador, que coas súas tolerias a facía rir namentras a ela só lle apetecía chorar.