A Función 6

Por fin, a función rematou.
Ela, aínda que o pano xa baixara continuaba sentada nunha das butacas do fondo, coa esperanza totalmete perdida.
Nese momento, o pano moveuse, ela ergueu a cabeza e aquela luz escintilante que tanto lle gusta descubriu os ollos del. Aquela melodía do principio volveu resoar o son dos seus pasos e de súpeto unha man; un man estendida cara ela, e unha voz: ven, porfavor!
Pero ela, continuaba agardando por aquela APERTA, sería o momento por fin?

A Función 5

A función so lle quedaban uns minutos, os últimos minutos nos que ela, xa coa esperanza perdida, comezou a ver outra vez esa luz escintilante que tanto lle gustaba............
que pasaría despois¿?

A Función 4

DAME UNHA APERTA, quería berrar a súa alma muda pola indiferenza.
Os minutos pasaban, minutos que a ela lle parecían unha noite e unha mañá enteiras, pero que só eran minutos.
E outra vez, outra vez el volveu aparecer en escea. Ela, xa rota pola dor da indiferenza, non daba articulado palabra. Bueno, respondía con ollos inundados de bágoas. A pesares disto, ela seguía esperando pola aperta.
Cando chegaría, cando?.......-e a función continuaba-

A función 3

A función xa case remataba. Ela non podía dar creto o que pasara, el ignorara por completo. Estaba claro q os seus ollos non se cruzaran, que todo fora aquel maldito soño de outono. Pero, porque? porque indiferenza?
Ela, sen poder parar, derramaba mares de bágoas sentada nunha das butacas do fondo, de onde non sairía en moito tempo.
Agora, mais que nunca, precisaba os seus brazos tíbios, brazos que el lle emprestaba a outra, e que facían que ela se enchera de carraxe.
Ela tamén quería unha desas apertas que lle facían tremer e sentirse protexida e querida. DAME UNHA APERTA, quería berrar a súa alma muda pola indiferenza.

A función 2

A función continuaba e ela, sentada nunha das buatacas do fondo, seguía alí, inmóbil, perplexa por ver que aqueles ollos, de tanto en tanto, se cruzaban cos seus, sería certo? ou todo sería un soño daquela noite de outono?

A función, Parte 1

Mentras esta melodía ía desprendendo as suas notas, el estaba alí, desenvolvendo o seu papel como calquera outro día, sen darse conta de que ela estaba sentada nunha das butacas do fondo, feliz, emocionada, pero tamén confusa por ver nos seus ollos os da persoa que realmente quere.

I don´t expect anything

Antes de todo, voulle poñer unha banda sonora a este desafogo me

Hai amigos para todos, para rir, para pasar o rato, para chorar, para axudar, e para que te leven no coche.

Hai amigos que sempre tes ao teu lado, hai amigos que os tes ao teu lado cando tes un superplanazo, unha festa ou un coche.

Hai amigos cos que podes contar aínda que eles teñan algo que facer, hai amigos cos que non podes contar porque prefiren ir tostarse ao sol na praia que teñen preto da casa.

Hai amigos dos que podes esperarte os seus actos, porque sabes como son, hai amigos dos que non podes esperarte nada, porque están incriptados. Nada.

I don´t expect anything.

...Unha mañá inspirada...

Hoxe, despois de moitos días de sol...
volve cHoVer!
Chove moito, fai frío...eu diría que incluso neva.
O día está gris, non apetece facer nada...
Bótanse tanto de menos aqueles días nos que todo era sol...onte, por exemplo.
Pero que lle imos facer, chove...e vai chover por moito tempo...ou iso parece.
Unha última cousa, da gusto mirar pola ventá e ver o sol brillanten e a xente cargada de cousas para ir a praia.