Desculpe que non me levante, senhora

Benvid@s amig@s a un blog que adopta unha óptica transgresora dende un pasotismo que non é tal.

Da medida das cousas

Ti dís: Galicia é ben pequena. Eu dígoche: Galicia é un mundo.
Do grandor do teu esprito depende de todo.

Si o teu pesar é fondo, a túa terra, pra tí, non terá cabo, nela estará o mundo.
Si o teu pensar se detén na codia das cousas, non digas tampuco: Galicia é ben pequena; és tí, que endexamáis poderás concebir nada grande.

quarta-feira, 28 de julho de 2010

A Función 6

Por fin, a función rematou.
Ela, aínda que o pano xa baixara continuaba sentada nunha das butacas do fondo, coa esperanza totalmete perdida.
Nese momento, o pano moveuse, ela ergueu a cabeza e aquela luz escintilante que tanto lle gusta descubriu os ollos del. Aquela melodía do principio volveu resoar o son dos seus pasos e de súpeto unha man; un man estendida cara ela, e unha voz: ven, porfavor!
Pero ela, continuaba agardando por aquela APERTA, sería o momento por fin?

Nenhum comentário:

Postar um comentário