Por fin, a función rematou.
Ela, aínda que o pano xa baixara continuaba sentada nunha das butacas do fondo, coa esperanza totalmete perdida.
Nese momento, o pano moveuse, ela ergueu a cabeza e aquela luz escintilante que tanto lle gusta descubriu os ollos del. Aquela melodía do principio volveu resoar o son dos seus pasos e de súpeto unha man; un man estendida cara ela, e unha voz: ven, porfavor!
Pero ela, continuaba agardando por aquela APERTA, sería o momento por fin?
Nenhum comentário:
Postar um comentário