Despois de moito protesarlle ao profesor de fonética porque nos mandaba ler a teoría en inglés, agora, por fin entendo as súas palabras: hai cousas que non se poden traducir. E é certo, as veces para traducir tes que sacrificar a verdadeira esencia do texto.
Hoxe, deume por ler algo sobre Rosalía de Castro, e non podedes imaxinar a miña cara cando atopei isto:
Adiós, ríos; adiós, fuentes.
adiós, riachos pequeños;
adiós, vista de mis ojos;
no sé cuando nos veremos.
Mi tierra, mi tierra,
tierra donde yo me crié,
huertita que quiero tanto,
higueritas que planté,
prados, ríos, arboledas,
pinares que mueve el viento,
pajaritos piadores,
casita de mi contento,.
adiós, riachos pequeños;
adiós, vista de mis ojos;
no sé cuando nos veremos.
Mi tierra, mi tierra,
tierra donde yo me crié,
huertita que quiero tanto,
higueritas que planté,
prados, ríos, arboledas,
pinares que mueve el viento,
pajaritos piadores,
casita de mi contento,.
Riachos pequeños?? Huertita que quiero tanto?? Higueritas que planté??? TST
Onde está a ternura e o cariño con que Rosalía escribiu estes versos? Onde está o reflexo da tristeza e da morriña do que vai deixar a súa terra?? ONDE ESTÁ ROSALÍA??
noches claras de luz de luna,
campanitas timbradoras,
de la iglesita del lugar,
moritas de los zarzales
que yo le daba a mi amor,
caminitos entre el maíz,
¡adiós, para siempre adiós!
campanitas timbradoras,
de la iglesita del lugar,
moritas de los zarzales
que yo le daba a mi amor,
caminitos entre el maíz,
¡adiós, para siempre adiós!
Creo que agora en diante vou ler os textos de fonética en inglés.
Well done, girl! The Professor Mr Regueira will be really happy!
ResponderExcluirHai a quen lle dá por matar poesías a golpe de tradutor de google, e vai e colga a falcatruada a Rosalía na rede... ¬¬