Desculpe que non me levante, senhora

Benvid@s amig@s a un blog que adopta unha óptica transgresora dende un pasotismo que non é tal.

Da medida das cousas

Ti dís: Galicia é ben pequena. Eu dígoche: Galicia é un mundo.
Do grandor do teu esprito depende de todo.

Si o teu pesar é fondo, a túa terra, pra tí, non terá cabo, nela estará o mundo.
Si o teu pensar se detén na codia das cousas, non digas tampuco: Galicia é ben pequena; és tí, que endexamáis poderás concebir nada grande.

domingo, 18 de abril de 2010

De como o poema é unha pedrada na cabeza (por iso lles recomendamos aos leitores que usen casco)


“Non tendes nin puta idea do que é unha vaca” - Colectivo Ronseltz


Sábado pola mañá e meu avó entra pola porta, 10 euros en man, dicindo: ¨pa chicles nena¨. Eu, que sempre fun moi ghiadiña, vou correndo ao Corteinghlés que está ao lado da miña casa para gastar a paga en Trident, Ghaseosa e Unicornio de cenorias que cabalgas os sábados (unha antoloxía dos de Ronseltz que non ten desperdicio).
Abrín o libro por unha páxina ao chou e lin o poema máis desautomatizador e sentido que teño visto:


Neotrovadorismo (II)
(cantiga de amigo, escarnio e maldizer)

Antes eras un colega
pero agora
me cago en tu puta madre
me cago en tu puta madre.


Eu non sei se foron as burbullas da ghaseosa, pero chegoume á ialma.

2 comentários:

  1. unha entrada cunha perspectiva da vida moi realista!! jajaja

    ResponderExcluir
  2. Oes, que non hai quen lea a lista de colaboradores sen ghafas de sol! :)

    ResponderExcluir